Saint-Louis [Senegal]
Saint-Louis is de tweede grootste stad van Senegal na de hoofdstad Dakar. De stad neemt door haar geschiedenis weliswaar een belangrijke plaats in. Het was namelijk de eerste stad die door Europeanen gesticht werd in West-Afrika (1659) en de naam ervan werd gegeven als eerbetoon aan de Franse Koningen. De stad vormde gedurende lange tijd een belangrijk centrum van de goud-, ivoor- en slavenhandel. Ze werd de hoofdstad van Frans-West-Afrika en vervolgens van Senegal en Mauritanië tot aan de onafhankelijkheid (1960).
Aan deze historische rol heeft de stad een buitengewoon architecturaal erfgoed overgehouden, dat vandaag door de UNESCO als werelderfgoed erkend is.
De natuurlijke site waarop de stad gelegen is in het noordoosten van Senegal is ook uitzonderlijk: Saint-Louis bevindt zich op de plaats waar de rivier de Sénégal uitmondt in de Atlantische Oceaan. De stad is aangelegd op zandbanken en bestaat uit drie delen die van elkaar gescheiden worden door de rivierarmen: Langue de Barbarie (smalle duinketen tussen rivier en oceaan), het Eiland (koloniale en prekoloniale kern tussen de grote en kleine arm van de rivier) en het continentale deel, faubourg de Sor.
De voornaamste economische activiteit is visvangst. Het toerisme is eveneens ontwikkeld dankzij talrijke natuurlijke troeven (de vogelreservaten Langue de Barbarie en Djoudj), architecturale pareltjes (de brug Faidherbe, in koloniale stijl) en culturele trekpleisters.
Luik en Saint-Louis
De twee steden zijn een jumelage aangegaan in 1980 en hebben enkele gerichte samenwerkingsacties uitgewerkt. Het Luiks Instituut voor architectuur heeft dankzij zijn inspanning op technisch vlak bijgedragen aan de opwaardering van het erfgoed van Saint-Louis door deel te nemen aan de campagne ter erkenning door de UNESCO uit 2000.